Hematologia jest to dziedzina nauk medycznych zajmująca się składem, funkcją oraz chorobami krwi.
W pierwszych dwóch dekadach XX w. hematolodzy zajmowali się gł. morfologicznymi zmianami we krwi podczas chorób. Dzięki odkryciu grup krwi 0, A, B i AB możliwe stało się przetaczanie krwi bez powodowania poważnych zaburzeń, występujących w przypadku przetoczenia krwi niezgodnej grupowo. Prace nad niedokrwistościami (anemiami) rozwinęły się po wprowadzeniu badania hematokrytu oraz prostej metody pomiaru objętości krwinek czerwonych i zawartości w nich hemoglobiny. Tzw. okres fizjologiczny rozpoczął się w hematologii ok. 1920 systematycznymi badaniami nad rolą substancji pokarmowych w wytwarzaniu krwinek czerwonych. Doprowadziły one do odkrycia korzystnego wpływu wyciągu z wątroby w leczeniu niedokrwistości złośliwej i odkrycia witaminy B12, gł. czynnika przeciwanemicznego. Poznanie roli czynników pokarmowych, a także rozwój biochemii i użycie izotopów radioaktywnych pomogły w zrozumieniu procesu wytwarzania hemoglobiny oraz rozpoznawaniu zmian zachodzących w warunkach chorobowych. Po 11 wojnie światowej jednoczesny rozwój technik analitycznych w chemii białek i enzymów umożliwił rozpoznanie dużej zaburzeń syntezy hemoglobiny, których istnienia nie podejrzewano wcześniej, i wykazanie, że są one uwarunkowane genetycznie. Doświadczenia nad niedokrwistościami dziedzicznymi dostarczyły antropologom ważnych markerów genetycznych. Badania prowadzone po II wojnie światowej obejmowały przede wszystkim wykazanie roli promieniowania, różnych czynników chemicznych i wirusów w powstawaniu białaczek i chłoniaków, a także poszukiwanie zmian strukturalnych w syntezie komórek krwi, badanie płytek krwi i procesu krzepnięcia.
Skomentuj jako pierwszy!