Ziarnica weneryczna pachwin

Jest to choroba zakaźna przeno­szona zazwyczaj drogą płciową, podlegająca obowiązkowi zgło­szenia odpowiednim służbom zdrowia. Choroba znana jest także jako weneryczne zapalenie węzłów chłonnych, ziarniniak limfatyczny oraz choroba Duranda-Nicolasa-Favre’a.

Chociaż ziarnica weneryczna pachwin występuje na całym świecie, to jednak w Europie Środkowej zachorowania zda­rzają się rzadko. Zarazki są przenoszone głównie w krajach tropikalnych.

Po zaobserwowaniu opi­sanych objawów nie wolno zwlekać z wizytą u lekarza. Nie należy, sugerując się niewłaściwym w tej sytuacji poczuciem wstydu, obawiać się obowiązku zgłoszenia choroby i koniecznego kon­taktu z lekarzem. Trzeba pamiętać, że niepodjęcie leczenia może spowodować trwałe uszkodzenie narzą­dów płciowych.

OBJAWY

Początek:

• Mate pęcherzyki lub grudki;
• Następnie czerwone, gładkie, wyraźnie odgra­niczone guzki w obrębie narządów płciowych.

Później:

• Niewielkie obrzęki węzłów chłonnych.
• Powiększanie się obrzęków nawet do rozmiaru pięści.
• Silne bóle.
• Ropotok.
• powstawanie przetok.
• Wypryski, wykwity ropne.

Przyczyny ziarnicy wenerycznej pachwin

Chorobę wywołują bakterio-podobne pasożyty z gatunku Chlamydia trachomatis. Są one przenoszone podczas stosunku płciowego i rozprzestrzeniają się w węzłach chłonnych obszaru genitalnego. Są trudne do wy­krycia – ich obecność można stwierdzić jedynie na podstawie specjalistycznych badań wiruso­logicznych.

Chlamydie powodują wiele cho­rób układu moczowo-płciowego, na przykład zapalenie jajników oraz nierzeżączkowe zapalenia cewki moczowej u mężczyzn.

Leczenie ziarnicy wenerycznej pachwin

Choremu podaje się antybiotyki, na przykład tetracykliny i sulfo­namidy, które hamują rozwój zarazków. Obumarcie bakterii powoduje powolne cofanie się objawów choroby.

Jeśli już doszło do zakażenia i powstały znaczne obrzęki, ropnie oraz przetoki w obrębie genitaliów, wówczas konieczny jest zabieg operacyjny.

Czy można coś zrobić samemu?

Przede wszystkim można zapo­biec zarażeniu się zarazkami ziarnicy wenerycznej pachwin. Podstawową metodą profilakty­ki jest używanie prezerwatyw podczas stosunków seksualnych z bliżej nieznanym partnerem. Ziarnicy wenerycznej pachwin nie można wyleczyć samemu.

Kiedy należy udać się do lekarza?

Do lekarza należy się zgłosić bezzwłocznie, gdy na genitaliach pojawią się niewielkie pęcherzy­ki, guzki lub owrzodzenia. Są to pierwsze objawy ziarnicy wene­rycznej pachwin, które niestety często pozostają niezauważone. Najpóźniej należy udać się do lekarza wówczas, gdy w okolicy pachwin pojawią się niebiesko-czerwone obrzęki i przetoki

Choroby wtórne

Jeśli ziarnica weneryczna pachwin zaatakowała także węzły chłonne wewnątrz miednicy, wówczas mogą wystąpić przewlekłe obrzęki i zastoje w obrębie narzą­dów płciowych i odbytnicy. Dochodzi wówczas do zwę­żenia odbytnicy – choroba ta nosi nazwę Elephantiasis genitoanorectalis.

(perforacje) lub występuje ból podczas oddawania stolca.

Jak postąpi lekarz?

Najpierw dokładnie obejrzy zmiany skórne. Następnie pobie­rze próbki tkanki, wymazy oraz krew, aby wykonać analizę płynu węzłów chłonnych, ropy i suro­wicy krwi. W ten sposób można również wykluczyć występowa­nie innej choroby o podobnym obrazie klinicznym, na przykład kiły, gruźlicy, dżumy, grzybicy lub guzów złośliwych.

W razie stwierdzenia zarazków ziarnicy wenerycznej pachwin pacjent otrzyma odpowiednie leki. Leczenie nie jest trudne, jako że chlamydie są wrażliwe na działanie antybiotyków. Le­karz jest zobowiązany do urzę­dowego zgłoszenia przypadku zachorowania.

Przebieg choroby

Po okresie inkubacji, trwającym około 14 dni, przejściowo poja­wia się objaw pierwotny w po­staci niewielkiej nadżerki w ob­rębie narządów płciowych, która goi się samoczynnie. Nadżerce towarzyszy obrzęk węzłów chłon­nych pachwinowych i biodro­wych. Skóra na nich ma barwę niebieskoczerwoną. Obrzęki są twarde, duże, później ulegają zropieniu i perforacji.

Następnie dochodzi do obrzęku genitaliów. Po kilku tygodniach nie leczone przetoki ulegają samowygojeniu pozostawiając nie­wielkie blizny.