Choroba Alzheimera

Chorobę Alzheimera opisał niemiecki psychiatra Aloes Alzheimer w 1907r. Zapadalność na nią wynosi po 65rż- 10%populacji, a po 85rż- ok. 40%. Częściej chorują na nią osoby z zespołem Downa.

2 postacie choroby:

1. o wczesnym początku- przed 65rż; dziedzicznie autosomalne dominujące, zachorowania rodzinne; chromosom 21 (21q21.3)
2.  późnoobjawowa (związana z ApoE)

Objawy:

•  zapominanie
•  brak koncentracji
•  tracenie orientacji w terenie
• nie rozpoznawanie bliskich
•  zanika kontrola funkcji fizjolog.
•  nieumiejętność sprawnego poruszania się
• zmniejszenie ciężaru mózgu o 10-15%, gęstości kom.nerw. do 70%, całk. l. neuronów o prawie 80%
• zmniejszenie poziomu enzymu- acetylotransferazy choinowej (odpow. Za przekazywanie pobudzenia od 1 kom. nerw. Do 2 za pośrednictwem acetylocholiny)
•  spadek metabolizmu glukozy
•  4-12 lat śmierć- niezdolność do ruchu, poważne otępienie

Osoby z urazami głowy częściej ą narażone na Alzheimera- okresy silnego niedokrwienia.

Choroba jest niejednorodna genetycznie, tzn może być warunkowana przez wiele różnych defektów na różnych chromosomach.

1. W błonie kom znajduje się białko APP, jest to fragm.. dłuższego białka prekursora beta-amyloidu, które zakotwicza się w błonie (12 aminokwasów wew. Błony, 28 na zew.). Z prekursorowego białka po obróbce powstają białka uczestniczące prawdopodobnie w krzepnięciu krwi, utrzymaniu właśc. lepkości cytoplazmy, stęż. Jonów Mg, a także regulacji wzrostu neuronów. Alfa i gamma- sekretarzy tną to białko prekursorowi, tak, że odcinają jego fragment, a drugi fragm.. zostaje w bł. Tworzy się białko tzw.p3- nieszkodliwy peptyd o dł.40 aminokw. Beta i gamma- sekretarzy tnąc białko powodują powstanie toksycznej wersji zbud. Z 42 aminokwasów („wyłuskują one cały beta-amyloid z błony). Cząsteczki beta-amyloidu gromadzą się wokół kom. Mózg. Tworząc blaszki tzw. starcze, zaburza to gospodarkę wapnia i powstanie szkodliwych wolnych rodników, następuje agregacja kom. odpornośc., kom. mikrogleju, tworzy się odczyn zapalny i uszkodzenia kom. (gł. kom hipokampa, płata potylicznego, skroniowego i ciemieniowego kory mózgowej)
2.   Mutacje genów preseniliny 1i 2 (dziedziczenie rodzinne)- zwiększają one liczbę cięć gamma sekretarzy, co powoduje zwiększ.prod. beta-amyloidu- jego toksycznej wersji; stanowią jednak one tylko 5% zachorowań o wczesnym przebiegu, jest to postać bardzo agresywna Alzheimera i o wczesnym początku..
3.   Apolipoteina E (ApoE)- gen kodowany w trzech formach: wariant  ε3; ε2; ε4- jej zwiększenie powoduje rywalizację z peptydem beta-amyloidu o usunięcie z przestrzeni międzykom., co powoduje nagromadzenie się peptydu i zaburzenia biochem., mutacje tego genu to większe złogi niż np.mutacje warianta 2lub 3.
4.  Złogi białka tau- mają charakter rodzinny, gen kod. znajduje się na chromosomie 17, następuje mutacja; zmiany otępienie wskutek zaburzeń przetwarzania i gromadzenia białka tau, zagęszczenie zwyrodnień neurofibralnych ( nie wiadomo jak mutacja wywołuje otępienie, ale powoduje uszkodzenia mikrotubul)

U osób z zespołem Downa rodzących się z 3 kopiami chromosomu 21 o wiele wcześniej tworzą się typowe dla Alzheimera uszkodzenia mózgu.

Leczenie: nie ma sposobów na leczenie Alzheimera, co można byłoby zrobić, aby zahamować rozwój choroby, wyleczyć pacjenta?:

•  można spróbować blokować przenikanie do mózgu i jego naczyń krwionośnych  czast. beta-amyloidu (nie będą powst. złogi amyloidu)
•  można próbować hamować aktywność proteaz (sekretazy beta)- opóźniać dojrzewanie złogów białka beta przez zakłócanie wytw. włókien amyloidu, towarzyszącego tej przemianie

Pomysł na leczenie Alzheimera:

CRF- czynnik uwalniania kortykotropiny, wzmacnia funkcje poznawcze: zdolność uczenia się, zapamiętywania. Wiąże się on z białkiem w kompleks CRF-BP (jest wtedy nieaktywny, wyrwanie go z kompleksu zatrzymałoby utratę pamięci i poprawiłoby sprawność umysłową). CRF wydzielany jest przez wrażliwe na stres kom.podwzgórza. Osoby z Alzheimerem mają b.niski poziom CRF i podwyższoną liczbę receptorów dla CRF w tk.mózg. Ponadto w korze mózgu znajduje się ponad 20% więcej CRF w formie związanej z białkiem, czyli nieakt., niż u osób zdrowych.

Czynnikiem podobnym do CRF jest więcej, m.in. urokoryna. Wszystkie mają zdolność przyłączania się do któregoś z 3 receptorów dla CRF i są wiązane przez CRF_BP, ale ich wpływ na utrzymanie f.poznawczych nie został jeszcze wyjaśniony.

Odwiedzający wpisali takie problemy: