Jest to choroba spowodowana zaburzeniami wchłaniania płynu (cieczy wodnistej) w obrębie gałki ocznej. Powoduje to wzrost ciśnienia w całej gałce ocznej i ucisk na siatkówkę. Choroba postępuje bardzo powoli a pacjenci często nie wiedzą że są chorzy.
W prawidłowych warunkach przepływ cieczy wodnistej odbywa się – od ciała rzęskowego do komory tylnej oka, z komory tylnej przez źrenicę do komory przedniej oka oraz z komory przedniej do okrężnego kanału zw. kanałem Schlemma, z którego odpływa do naczyń krwionośnych. Zablokowanie przepływu cieczy wodnistej powoduje wzrost ciśnienia w komorze tylnej, które przenoszone przez ciało szkliste oddziałuje na nerw wzrokowy i siatkówkę. Nadmiernie wysokie, nieleczone ciśnienie wewnątrzgałkowe staje się przyczyną zaburzeń widzenia. Jaskra przewlekła we wczesnych stadiach nie powoduje żadnych objawów. Rozpoznaje się ją na podstawie stwierdzenia podwyższonego ciśnienia wewnątrzgałkowego lub skutków tego nadciśnienia w postaci zmian w tarczy nerwu wzrokowego.
Objawy jaskry
- bóle głowy, napady bólowe promieniujące do czoła
- zaburzenia widzenia
- mgliste widzenie
- po nagłym oświeceniu w ciemności pacjent widzi tęczowy obwód
- uszkodzenie nerwu wzrokowego => ślepota
Jaskra jest przyczyną wszystkich 20% przypadków ślepoty. Jest chorobą nie wyleczalną ale można zatrzymać jej rozwój (zmian w widzeniu nie można cofnąć)
Leczenie jaskry
Leczenie jest głównie zachowawcze i polega na obniżaniu ciśnienia wewnątrzgałkowego lekami zwężającymi źrenicę i umożliwiającymi skutkiem tego lepszy odpływ cieczy wodnistej. Jaskra wąskiego kąta powoduje ból gałki ocznej, bóle głowy oraz czasami nudności i wymioty. Przy patrzeniu na światło osoba z jaskrą może widzieć otaczającą je aureolę. Zaburzenie to leczy się w ostrym napadzie podobnie jak w przypadku jaskry przewlekłej, lecz by trwale wyeliminować nadciśnienie śródgałkowe, konieczny jest zabieg operacyjny polegający na wytworzeniu na obwodzie tęczówki otworu umożliwiającego przepływ cieczy wodnistej. Zazwyczaj podawanie leków zwężających źrenicę jest skuteczne (o ile nie ma odczynów alergicznych) => zwężenie źrenicy => spadek objętości => spadek ciśnienia => spadek ucisku na naczynia => wzrasta powierzchnia wchłaniania. Błędem w sztuce jest podanie choremu środków rozszerzających źrenicę (atropina) przy badaniu dna oka.
Skomentuj jako pierwszy!