Katar sienny to alergiczne zapalenie błony śluzowej nosa typowo występujące jako sezonowa alergia na pyłki roślin. Może to być spowodowane także przez inne obce substancje, np. sierść zwierząt, a także nie musi być sezonowe.
Objawy
Ekspozycja na wdychane alergeny powoduje podrażnienie błony śluzowej nosa i kichanie. Obrzmieniu błony śluzowej nosa często towarzyszy podrażnienie i zapalenie spojówek (coniunctivitis). U uczulonych osób kontakt z pyłkiem powoduje uwalnianie histaminy, drażniącej drobne naczynia krwionośne i pobudzającej gruczoły wydzielające śluz; czynniki emocjonalne mogą nasilić objawy.
Leczenie
Doraźne zmniejszenie dolegliwości uzyskuje się po podaniu leków przeciw-histaminowych, choć skuteczniejsze i długotrwałe efekty dają zabiegi odczulające, polegające na wstrzykiwaniu wyciągu z pyłku stanowiącego przyczynę dolegliwości. Podobnie jak pozostałe choroby alergiczne katar sienny występuje często rodzinnie oraz towarzyszy innym stanom alergicznym, np. wypryskom skórnym czy astmie; u 1/3 chorych na katar sienny dochodzi do rozwoju astmy, chyba że podda się ich odpowiedniemu leczeniu.
Leki stabilizujące ziarnistości komórek tucznych i zapobiegające degranulacji komórek tucznych są również skuteczne. Efekt długoterminowy można uzyskać przez odczulenie swoistym alergenem. To leczenie oparte jest na powtarzanych wstrzyknięciach antygenu, co indukuje powstanie tzw. przeciwciał blokujących klasy IgG. U odczulonego pacjenta ponowna ekspozycja na alergen powoduje, iż alergen wiąże się z przeciwciałem IgG, a nie z IgE na powierzchni komórek tucznych. Zabezpiecza to przed de granulacją komórek tucznych.
Skomentuj jako pierwszy!