Krzywica (angielska choroba)

Upośledzenie procesu tworzenia się kości, co może prowadzić do poważnych zniekształceń kośćca. Choroba rozwija się w wyniku niedoboru witaminy D oraz wapnia i innych składników  mineralnych i powoduje wadliwy wzrost i deformacje kośćca. Przyczyną choroby jest niedostateczne dostarczanie wapnia i składników mineralnych do rosnących kości i tkanki chrzęstnej. Niedobór witaminy wskutek niewystarczającej podaży lub braku nasłonecznienia. Objawy: garb krzywiczy, zniekształcenie kości czaszki, powstawanie zgrubień kostnych na żebrach, zapadnięta klatka piersiowa lub tzw. kurza klatka piersiowa, silne wygięcie kości długich nóg, bóle mięśni i stawów, kurcze mięśni, trudności w oddychaniu, infekcje płucne (tzw. płuco krzywicze). Gdy zmiany te występują u dzieci – krzywica, gdy u dorosłych – osteomalacja.

Objawy krzywicy

• Wygięcie kręgosłupa ku tyłowi (tzw. Garb krzywiczy
• Zniekształcenie lub rozrost kości czaszki
• Poszerzenie nasad kości nadgarstków lub palców
• Zgrubienia kostne na końcach żeber
• Zapadnięta klatka piersiowa lub – na odwrót – kurza klatka piersiowa
• Wygięcie kości długich nóg
• Bóle mięśni i stawów

• Wzdęcia zaparcia
•  Kurcze mięśni i ogólna atrofia organizmu
•  Zmiękczenie żeber

Historiakrzywicy

•  Brak przypadków zachorowań u przodków pochodzących z terenów podzwrotnikowych
• Zachorowania wśród ludów zamieszkujących tereny północne
• Zapisane przypadki zachorowań wśród Chińczyków (pisma chińskie sprzed 2000 lat; teksty medyczne sprzed 1000 lat)
• X w. – chiński lekarz Chien-i rozpoznaje i bada krzywicę
• Rzym: Soranus z Efezu (II w.n.e.) pisze o dzieciach ze zniekształceniami kręgosłupa i kończyn dolnych
• Słynny lekarz Rzymski Galen – opis zmian krzywiczych
• XVII w.- pierwsze dzieło na temat krzywicy, książka Holendra Daniela Whistlera „O chorobie angielskich dzieci zwanej popularnie krzywicą” – 1645r
• 1650r – praca Anglika Francisa Glissona „O krzywicy”

  

  traktat o krzywicy

• 1668r- John Mayow wydaje książkę „O krzywicy”
• od XVII w. notuje się wzrost zachorowań w Europie, szczególnie w Anglii, co mogło wynikać ze zmian w warunkach życia i klimatycznych (mała epoka lodowcowa); rozmiary epidemii przybiera w czasie rewolucji przemysłowej w XIX wieku
• Sposoby leczenia: lewatywy, środki wymiotne, upusty krwi itp.; dopiero pod koniec XVIII w. odkryto że chorobie przeciwdziała tran uzyskiwany z dorsza (bogate źródło witaminy D)
• Pod koniec XIX w. stwierdzono że zachorowalność na chorobę jest odwrotnie proporcjonalna do ilości światła słonecznego w danym regionie;
• Na przełomie wieków lekarze zalecają kąpiele słoneczne, pobyt na świeżym powietrzu
• 1908r-lekarz bryt. Findlay wywołuje krzywicę u psów
• 1912r–Raczyński poddaje psy działaniu promieni słonecznych
• Łączenie choroby z odżywianiem – zastosowanie olejów rybnych, naświetlanie lampą rtęciową
• 1922 Elmer V. McCollum odkrył substancję odpowiedzialną za prawidłowy rozwój kośćca i nazwał ją witaminą D (dla odróżnienia znanej już witaminy A)
• Od połowy XX wieku zachorowalność na krzywicę zmniejszyła się o połowę – w wit.D wzbogaca się chleb i wyroby nabiałowe
• Lata 60-te XX w.- wykazano, iż zróżnicowana pigmentacja skóry wpływa na proces syntezowania wit. D.
• Niewykluczone, że praktyki suszenia żywności w przeszłości stanowiły próbę zapobiegania chorobie

Klatka piersiowa chorego na krzywicę

Źródło witaminy: wątroba zwierzęca, żółtka jaj i oleje rybne. Witamina D w organiźmie zostaje przekształcona w kalcytriol, który reguluje stężenie Ca i P.

Odwiedzający wpisali takie problemy: