Pełzakowica

Infekcja wywołana przez pełzaka Entamoeba histolytica, dotycząca przewodu pokarmowego, rzadziej wątroby, układu oddechowego, mózgu lub skóry o zróżnicowanym przebiegu klinicznym.Bezobjawowy nosiciel infekcja zagrażająca życiu.

Epidemiologia

E. h. występuje we wszystkich strefach klimatycznych, zachorowania najczęściej w krajach tropikalnych i subtropikalnych.

Obszary wysokiego ryzyka:

• Meksyk,
• zach. Am. Płd.,
• Afryka Zach.,
• Afryka Płd.,
• częściowo Środkowy Wschód,
• Płd. i Płd.-Wsch. Azja

Możliwość ognisk endemii

Forma przetrwalnikowa – cysta
Odporna na działanie czynników śr. zewn., chlorowanie, przeżywa w temp. -4 do +40C, obecna do 48 godz. w temp 20-25°C w chlebie, owocach, serze, sałatkach; zabija ją gotowanie
Forma wegetatywna – trofozoit
Źródło zakażenia: chory, ozdrowieniec, nosiciel,
Rezerwuar zwierzęcy : małpy, psy, świnie
Droga zakażenia:     fekalno-oralna.
Szczepy E. h. patogenne mniej lub bardziej ( zymodemy-szczepy wyszczególnione na podstawie różnic w izoenzymach).
Etiopatogeneza:

1. Ekscystacja w j. cienkim,
2. Pasaż do j. grubego.
3. Inwazja śluzówki okrężnicy.
4. Inwazja innych tkanek i narządów drogą krwionośną lub przez ciągłość.

Chorobotwórczość uzależniona od

• patogenu: rodzaj zymodemu, enzymy proteolityczne, cytotoksyny, cytoliza, fagocytoza
• gospodarza :  stan odżywienia, stres, współtowarzyszące choroby bakteryjne p.p.

Pełzakowica jelitowa (forma ostra, piorunująca, przewlekła);

• postać czerwonkowa,
• nie-czerwonkowe zapalenie j. grubego,
• zaburzenia motoryki,
• popełzakowe wrzodziejące zapalenie j. grubego,

zakażenia asymptomatyczne.

Powikłania pełzakowicy jelitowej

1. perforacja
2. krwawienie
3. zapalenie otrzewnej
4. zapalenie wyrostka robaczkowego,
5. ameboma,
6. zwężenia i zrosty jelita,
7. pełzakowica skóry.

B. Pełzakowica pozajelitowa:

• Pełzakowica wątroby ( ropień pełzakowy wątroby)
• Pełzakowica opłucno-płucna
• Pełzakowica osierdzia
• Pełzakowica mózgu.

Diagnostyka

1. Badanie stolca
2. Badanie rektoskopowe
3. Badanie kontrastowe rtg jelita grubego
4. USG lub KT brzucha
5. Testy serologiczne.

Leczenie

1. metronidazol 500(750)mgx3 x 10 dni
   Tinidazol 660(800) mg 2xdz x 6 dni
   alternatywa: emetyna 1 mg/kg m.c. x 10 dni lub dehydroemetyna 1-1,5mg/kg m.c. x 10 dni
2. Iodoquinol 6 50 mg 3xdz x 20 dni paromomycyna 500mg 3xdz x 7 dni diloxanide furoate 500mg 3xdz x 10 dni

Odwiedzający wpisali takie problemy: