Jest zwykle pozostałością po samoistnym przebiciu lub nacięciu ropnia około-odbytniczego. Jest to kanał wysłany ziarniną zapalną, łączący światło odbytnicy (krypta) z otworem zewnętrznym na skórze lub anodermie.
W ZALEŻNOŚCI OD SPOSOBU SZERZENIA SIĘ ZAKAŻENIA I PRZEBIEGU KANAŁU PRZETOKI DZIELIMY NA CZTERY TYPY (WG PARKSA) :
- Typ I – międzyzwieraczowe (kanał między zwieraczem wewnętrznym i zewnętrznym)
- Typ II – przezzwieraczowe (przetoka przechodzi przez zwieracz zewnętrzny)
- Typ III – nadzwieraczowe (przetoka obejmuje cały zwieracz zewnętrzny)
- Typ IV – pozazwieraczowe (przetoka przechodzi przez przestrzeń kulszowo-odbytniczą do odbytnicy)
NAJCZĘŚCIEJ STOSOWANE TECHNIKI OPERACYJNE
- rozcięcie przetoki
- wycięcie przetoki łącznie z otworem wewnętrznym i pozostawienie rany na otwarto
- wycięcie przetoki z rozcięciem mięśni zwieraczy i następowym ich zeszyciem
- wycięcie przetoki ze stopniowym przecinaniem zwieraczy za pomocą gumki lub nici niewchłanialnej
- operacja z zamknięciem ujścia wewnętrznego za pomocą przesuniętego płata śluzówki w połączeniu z tunelizacją kanału przetoki
Po łacinie: FISTULA ANI.
Skomentuj jako pierwszy!