Skręcenie i zwichnięcie stawu

Skręcenie to przekroczenie prawidłowego zakresu ruchów w danym stawie.  Po ustaniu działania siły, powierzchnie stawowe wracają do właściwego ustawienia.

Pozostaje rozciągnięcie i naderwanie więzadeł (w miejscu przyczepu do kości, czasami może się oderwać razem z kością, wszystko zależy od wielkości i kierunku działania siły skręcającej staw) i torebki stawowej.Jest to brzęk i zasinienie okolicy urazu , wylew krwi do jamy stawowej.

Leczenie

•    skręcenie z rozerwaniem więzadła wymaga unieruchomienia na 2-3 tygodnie
•    potem wzmacniamy stopniowo ćwiczeniami mięśnie działające na ten staw
•    w leczeniu całkowitego rozerwania – zachowawczo lub operacyjnie zbliżamy rozerwane końce do siebie
•    krew – nakłucie stawu i ewakuacja krwiaka; następnie unieruchomimy w optarunku gipsowym

Najczęstsze skręcenia

1.    stawu skokowo – goleniowego(distorsio articuli talocruralis) – nadmierne odwrócenie lub nawrócenie stopy, w lekkich przypadkach leżenie kilka dni, w skręceniach z obrzękiem i sińcem, unieruchomienie na 2 tygodnie stopy w ustawieniu przeciwnym do mechanizmu urazu
2.    stawu kolanowego (distorsio genus) – do skręcenia dochodzi w wyniku nadmiernego wyprostu lub odgięcia w płaszczyźnie czołowej, częsciej bocznego;

•   uszkodzenie więzadeł i wylew krwi do jamy stawowej – zatarcie obrysów i obrzękiem;
•   balotowanie rzepki (uciskamy palcem, obniża się, dotyka kości);
•   krwiak wymaga pilnego nakłucia i gipsu na 2-3 tygodnie;
•   może dojść do zablokowania stawu (łąkotki! częściej przyśrodkowa), ostry ból, przymusowe lekkie zgięcie stawu – prostujemy w znieczuleniu miejscowym (uszkodzenia łąkotek leczymy operacyjnie)

 Zwichnięcie stawu  (luxatio articuli)

•      utrwalone przemieszczenie stawowych końców kości poza ich naturalne granice styku
•      siła może działać bezpośrednio na staw lub poprzez dźwignię (punkt przyłożenia na odległym od stawu końcu kości)
•      rozerwanie tkanek przystawowych, torebki i więzadeł
•      mięśnie przyczepiające się do zwichniętych kości pozostają w przykurczu
•      może dochodzić do powtórnych zwichnięć (zwichnięcia nawykowe – luxatio habitualis)
•      zwichnięcia wrodzone (luxatio congenita)

objawy

•    kończyna w ustawieniu przymusowym,
•    wyczuwalne przemieszczenie powierzchni stawowych, szczególnie wyraźne w stawach panewkowych, gdzie przemieszcza się głowa kości
•    ból, obrzęk, krwiak w stawie
•    zniesienie funkcji kończyny

postępowanie

•    doraźne unieruchomienie w ułożeniu powypadkowym
•    skierowanie chorego do szpitala
•    rtg
•    nastawienie zwichnięcia w znieczuleniu
•    kontrolne rtg
•    unieruchomienie stawu; po zdjęciu unieruchomienia rehabilitacja ruchowa

najczęstsze zwichnięcia

1.    w stawie ramiennym (luxatio brachii) – płaski obrys okolicy ramienia, bólowe ograniczenia ruchu, przymusowe odwiedzenie kończyny; leczymy przez 3 tygodnie w opatrunku miękkim Dessaulta (nastawiamy sposobem Kochera {zgięcie łokcia to kąta prostego, wyciąg ręczny za ramię, rotacja ramienia na zewnątrz, uniesienie ramienia nad kl. piersiową i rotacja wewnętrzna ramienia}i Hipokratesa)
2.    w stawie łokciowym (luxatio cubiti) – zwichnięcie tylne; skrócenie przedramienia, wystawanie do tyłu lub do boku wyrostka łokciowego, obrzęk i ból, przymusowe zgięcie w stawie; leczymy na pętli szyjnej w zgięciu do 130º przez 3 tygodnie
3.    w stawie biodrowym (luxatio coxae)

•   tylne (biodrowe i kulszowe)
•   przednie (nadłonowe i zasłonowe)
•   centralne

leczenie: nastawiamy w znieczuleniu ogólnym

Odwiedzający wpisali takie problemy: