AIDS

AIDS to skrót od ACQUIRED IMMUNE DEFICIENCY SYNDROME (ze­spół nabytego upośledzenia odporności); choroba wirusowa prowadząca do upośledzenia funkcjonowania ukła­du immunologicznego człowieka, co powoduje, że nie jest on w stanie zwalczyć różnorodnych zakażeń, które byłyby skutecznie eliminowane przez prawidłowo funk­cjonujący układ immunologiczny.

AIDS rozpoznano po raz pierwszy w 1981; powodo­wany jest przez ludzkiego wirusa upośledzenia odpor­ności – Humari Immunodeficiency Virus (HIV). Cho­roba przekazywana jest przez kontakt krwi osoby zdrowej z płynami fizjologicznymi zawierającymi wirusa, przede wszystkim z krwią, nasieniem, mlekiem kobiecym i wy­dzieliną pochwy. Do zakażenia dochodzi najczęściej w czasie stosunku płciowego, podczas transfuzji krwi, a także przez używanie zakażonych wirusem igieł do strzykawek oraz podczas karmienia piersią. Stan zaka­żenia inną chorobą weneryczną może być czynnikiem zwiększającym ryzyko zakażenia HIV. Nie można zarazić się przez dotyk; do zakażenia nie dochodzi również dro­gą kropelkową, a przekazywanie wirusa przez ślinę czy łzy nie zostało potwierdzone. Okres wylęgania jest dłu­gi i wynosi średnio 8 lat, choć ulega skróceniu u dzieci poniżej 5 roku życia lub u osób powyżej 60 roku życia. W tym czasie wirus znajduje się w obrębie tkanek ukła­du limfatycznego, gdzie opłaszcza dendrytyczne komórki pęcherzykowe oraz zakaża limfocyty pomocnicze typu T (mające na swej powierzchni receptor CD4), wewnątrz których się namnaża.
Zidentyfikowano 2 gł. podtypy wirusa: HIV-1, który występuje przede wszystkim w USA, Europie i więk­szości obszarów Afryki oraz HIV-2, występujący w zach. Afryce i tylko sporadycznie stwierdzany poza tym ob­szarem. Większość osób zakażonych wirusem przez sto­sunkowo długi czas wygląda i czuje się zdrowo, jednak po kilku latach rozwija się u nich tzw. zespół związany z AIDS (AlDS-rcIated complex – ARC). Objawy kli­niczne tego zespołu to: stała lub przerywana gorączka, męczliwość, osłabienie, biegunka, złe samopoczucie, utrata wagi, spadek liczby limfocytów pomocniczych T we krwi obwodowej oraz uogólnione powiększenie wę­złów chłonnych, zwł. szyjnych, pachowych oraz pa­chwinowych. Oprócz tego może dojść do pojawienia się niegroźnych zakażeń skóry (pleśniawki, półpasiec, grzybica stóp czy leukoptakia). Objawy ARC mogą utrzymywać się przez dłuższy czas, ale mogą też znik­nąć, jednak na ogół poprzedzają one pojawienie się pełnoobjawowego AIDS. W miarę postępującego upo­śledzenia funkcjonowania układu immunologicznego u chorego pojawiają się ostre lub przewlekłe zakażenia oportunistyczne, czyli takie, które w innych warunkach są z łatwością eliminowane przez zdrowy organizm. Za­burzenie sprawności układu odpornościowego powo­duje. że w ich wyniku dochodzi do poważnych, często śmiertelnych chorób. Zakażenia te są wywoływane przez drobnoustroje, które u przeciętnego chorego mo­gą być skutecznie leczone za pomocą antybiotyków. Dla chorego na AIDS infekcje te mają tendencję do nawracania, co w konsekwencji prowadzi do śmierci.

Odwiedzający wpisali takie problemy: