AIDS to skrót od ACQUIRED IMMUNE DEFICIENCY SYNDROME (zespół nabytego upośledzenia odporności); choroba wirusowa prowadząca do upośledzenia funkcjonowania układu immunologicznego człowieka, co powoduje, że nie jest on w stanie zwalczyć różnorodnych zakażeń, które byłyby skutecznie eliminowane przez prawidłowo funkcjonujący układ immunologiczny.
AIDS rozpoznano po raz pierwszy w 1981; powodowany jest przez ludzkiego wirusa upośledzenia odporności – Humari Immunodeficiency Virus (HIV). Choroba przekazywana jest przez kontakt krwi osoby zdrowej z płynami fizjologicznymi zawierającymi wirusa, przede wszystkim z krwią, nasieniem, mlekiem kobiecym i wydzieliną pochwy. Do zakażenia dochodzi najczęściej w czasie stosunku płciowego, podczas transfuzji krwi, a także przez używanie zakażonych wirusem igieł do strzykawek oraz podczas karmienia piersią. Stan zakażenia inną chorobą weneryczną może być czynnikiem zwiększającym ryzyko zakażenia HIV. Nie można zarazić się przez dotyk; do zakażenia nie dochodzi również drogą kropelkową, a przekazywanie wirusa przez ślinę czy łzy nie zostało potwierdzone. Okres wylęgania jest długi i wynosi średnio 8 lat, choć ulega skróceniu u dzieci poniżej 5 roku życia lub u osób powyżej 60 roku życia. W tym czasie wirus znajduje się w obrębie tkanek układu limfatycznego, gdzie opłaszcza dendrytyczne komórki pęcherzykowe oraz zakaża limfocyty pomocnicze typu T (mające na swej powierzchni receptor CD4), wewnątrz których się namnaża.
Zidentyfikowano 2 gł. podtypy wirusa: HIV-1, który występuje przede wszystkim w USA, Europie i większości obszarów Afryki oraz HIV-2, występujący w zach. Afryce i tylko sporadycznie stwierdzany poza tym obszarem. Większość osób zakażonych wirusem przez stosunkowo długi czas wygląda i czuje się zdrowo, jednak po kilku latach rozwija się u nich tzw. zespół związany z AIDS (AlDS-rcIated complex – ARC). Objawy kliniczne tego zespołu to: stała lub przerywana gorączka, męczliwość, osłabienie, biegunka, złe samopoczucie, utrata wagi, spadek liczby limfocytów pomocniczych T we krwi obwodowej oraz uogólnione powiększenie węzłów chłonnych, zwł. szyjnych, pachowych oraz pachwinowych. Oprócz tego może dojść do pojawienia się niegroźnych zakażeń skóry (pleśniawki, półpasiec, grzybica stóp czy leukoptakia). Objawy ARC mogą utrzymywać się przez dłuższy czas, ale mogą też zniknąć, jednak na ogół poprzedzają one pojawienie się pełnoobjawowego AIDS. W miarę postępującego upośledzenia funkcjonowania układu immunologicznego u chorego pojawiają się ostre lub przewlekłe zakażenia oportunistyczne, czyli takie, które w innych warunkach są z łatwością eliminowane przez zdrowy organizm. Zaburzenie sprawności układu odpornościowego powoduje. że w ich wyniku dochodzi do poważnych, często śmiertelnych chorób. Zakażenia te są wywoływane przez drobnoustroje, które u przeciętnego chorego mogą być skutecznie leczone za pomocą antybiotyków. Dla chorego na AIDS infekcje te mają tendencję do nawracania, co w konsekwencji prowadzi do śmierci.
Skomentuj jako pierwszy!