Błonica jest to inaczej dyfteryt; ostra choroba zakaźna wywoływana przez maczugowca błonicy (Corynebacterium diphtheriae), charakteryzująca się zmianami miejscowymi gł. w górnych drogach oddechowych oraz objawami ogólnymi wynikającymi z rozprzestrzeniania się toksyn bakteryjnych po organizmie. Była poważną chorobą zakaźną na całym świecie do XX w., gdy w Europie i Ameryce Pn. dzięki programowi szczepień ograniczono częstość jej występowania. Obecnie występuje przede wszystkim na obszarach o klimacie umiarkowanym, przeważnie w chłodniejszych miesiącach roku i dotyczy najczęściej dzieci poniżej 10 roku życia.
Maczugowiec błonicy przenoszony jest najczęściej drogą kropelkową przez chorych lub nosicieli. Wrota zakażenia to gł. migdałki, nos i gardło, w których bakterie osiedlają i rozmnażają się. Wytwarzaną toksynę, zw. egzotoksyną błoniczą, rozprowadzają po organizmie krew oraz limfa. Do objawów błonicy należą: gorączka o umiarkowanym nasileniu, uczucie zmęczenia, dreszcze i łagodny ból gardła. Rozmnażanie się drobnoustrojów prowadzi do wytworzenia grubej, szarej, skórzastej błony złożonej z bakterii, martwych komórek błony śluzowej i włóknika. Błona ta ma charakter miejscowy, występuje gł. w jamie ustnej, gardle, na migdałkach, i ściśle przylega do podłoża. Powikłaniami wywołanymi działaniem krążących toksyn są uszkodzenia mięśnia sercowego i obwodowego układu nerwowego; w cięższych przypadkach powstała niewydolność serca i porażenia mogą prowadzić do śmierci. Aktywna ochrona przed błonica polega na uodpornianiu anatoksyną błoniczą.
Skomentuj jako pierwszy!