Dur plamisty jest to inaczej dur epidemiczny, dur osutkowy, dur wysypkowy, tyfus głodowy; ostra choroba zakaźna powodowana przez bakterię Typhus exanthematicus i przenoszona przez wesz ludzką (Pediculus humanus).
Wszy zarażają się od chorujących ludzi. W komórkach nabłonkowych ich jelita żyją riketsje, które wydalane są z kałem. Zakażona wesz ginie po 12-18 dniach, a człowiek zaraża się najczęściej, drapiąc miejsce ukąszenia i wcierając kał wszy w skórę. Po 1-2 tygodniach od zakażenia występują pierwsze objawy choroby – ból głowy, utrata apetytu, wyczerpanie, nagły wzrost temperatury ciała, dreszcze, bóle mięśni i stawów oraz nudności. Po 4-6 dniach pojawia się charakterystyczna wybroczynowa wysypka. Po upływie ok. 1 tygodnia temperatura ciała chorego osiąga maksimum i pozostaje na tym poziomie do ok. 12 dnia choroby, kiedy zaczyna się obniżać (w 14-16 dniu wraca do normy). Osłabienie i depresja mogą pojawiać się również w okresie zdrowienia, a samo dochodzenie do zdrowia odbywa się powoli. W ciężkich przypadkach pojawia się delirium, a następnie śpiączka. Bezpośrednią przyczyną śmierci jest zwykle niewydolność serca. Podobnie jak inne postacie du- ru, d.p. leczy się skutecznie chloramfenikolem lub tetracyklinami. Mimo stosowania szczepień profilaktycznych oraz skutecznego niszczenia wszy choroba ta występuje nadal w wielu ubogich krajach.
Skomentuj jako pierwszy!