Grasica jest to narząd limfatyczny zaliczany do gruczołów dokrewnych, położony w dolnym odcinku szyi i górnoprzednim klatki piersiowej tuż za mostkiem.
W przeciwieństwie do innych narządów limfatycznych grasicy rośnie szybko i największą (w stosunku do ciała) objętość uzyskuje już w trakcie życia płodowego oraz w pierwszych latach życia dziecka. W okresie dojrzewania zaczyna zmniejszać objętość. Ma budowę zrazikową i składa się z 2 płatów położonych z tyłu od tchawicy i poniżej gruczołu tarczowego. Pokryta jest torebką z tkanki łącznej, oddzielającą płaty, której włókna wnikają również do wnętrza narządu wraz z rozwijającą się tkanką tłuszczową i dzielą go na zraziki, pełniąc rolę podporową dla właściwej tkanki. Przeważającą cz. miąższu grasicy w wieku dziecięcym stanowi kora. W okresie dojrzewania płciowego rozpoczyna się stopniowy zanik tego narządu, począwszy od warstwy korowej, która stopniowo staje się coraz cieńsza. Zmniejsza się liczba limfocytów, zastępowanych przez rozrastającą się w zrębach dzielących zraziki tkankę tłuszczową. W wieku dojrzałym kora nie stanowi już jednolitej pokrywy dla rdzenia, który ulega też stopniowej inwolucji. Nigdy jednak nie dochodzi do całkowitego zaniku grasicy i prawdopodobnie pozostająca jej część wystarcza na potrzeby organizmu. Funkcja grasicy nie została całkowicie wyjaśniona. Podstawowa jej czynność ogranicza się prawdopodobnie do wpływu na układ immunologiczny organizmu noworodka. Usunięcie grasicy u noworodka prowadzi do znacznego upośledzenia funkcjonowania układu immunologicznego (niedobór limfocytów typu T), które kończy się po pewnym czasie zgonem. Usunięcie grasicy u osób dorosłych nie zmienia stanu ich zdrowia.
Skomentuj jako pierwszy!