Grypa jest to ostra infekcja wirusowa górnych lub dolnych dróg oddechowych, charakteryzująca się gorączką, dreszczami, uogólnionym uczuciem osłabienia, bólami mięśniowymi, bólem gardła, kaszlem, bólem głowy i brzucha.
Grypę wywołują wirusy grypy (Myxovirus influenzae) typu A, B lub C. Zachorowania powodowane są najczęściej przez wirusy typu A, wśród których wyróżnia się wiele podtypów różniących się od siebie rodzajami białek płaszcza i występujących na różnych obszarach geograficznych. Gł. typy wirusów powodują powstawanie bardzo zbliżonych objawów klinicznych, jednak ze względu na to, że różnią się od siebie pod względem antygenowym, zakażenie jednym z wirusów nie uodparnia na zakażenia innymi typami.
Grypa ma tendencję do występowania w cyklicznych epidemiach na obszarze całego świata. Choroba ta występuje u osób w różnym wieku – najczęściej u dzieci i młodzieży – w zimnych porach roku. Wirusy przenoszone są drogą kropelkową. Mają one szczególne powinowactwo do nabłonka rzęskowego górnych dróg oddechowych, tchawicy, oskrzeli i oskrzelików. Okres inkubacji wynosi 1-2 dni, a potem pojawiają się pierwsze objawy choroby to dreszcze, złe samopoczucie, bóle mięśniowe oraz gorączka (38-40°C). W 3 lub 4 dniu od wystąpienia tych objawów samopoczucie chorego poprawia się, chociaż objawy ze strony układu oddechowego (kaszel, katar) mogą ulec nasileniu, a uczucie osłabienia utrzymywać się jeszcze przez pewien czas. Śmiertelność w przebiegu grypy jest zwykle niska i zależy od różnych czynników, np. typu wirusa czy ogólnego stanu zdrowia chorującej populacji. Choroba ta może skończyć się zgonem wskutek takich powikłań jak zapalenie płuc lub zapalenie oskrzeli, do których dochodzi najczęściej u osób w podeszłym wieku i ogólnym złym stanie zdrowia. Standardowe leczenie polega na ciągłym pozostawaniu w łóżku oraz stosowaniu leków przeciwgorączkowych. Opracowano szczepionki przeciwwirusowe przygotowane z wyciągów antygenowych określonych szczepów wirusa. Odporność poszczepienna trwa zwykle 1 rok.
Skomentuj jako pierwszy!