Hamowanie jest to w psychologii, świadome lub nieświadome ograniczenie, ewentualnie powstrzymanie, pewnych procesów lub zachowań, szczególnie impulsów lub pragnień. Hamowanie pełni niezbędne funkcje społeczne, osłabiając lub zapobiegając działaniu jednostek pod wpływem niektórych impulsów oraz umożliwiając odroczenie nagrody za działania pożądane. Świadome hamowanie jest zjawiskiem codziennym, występuje zawsze wtedy, gdy jednostka doświadcza dwóch kolidujących ze sobą pragnień.
Wg. psychoanalizy hamowanie jest gł. nieświadomym procesem, pośredniczącym pomiędzy superego (świadomością), a id (pragnieniami prymitywnymi). Tabu, takie jak te zabraniające kazirodztwa czy morderstwa, są przykładami społecznie narzucanych ograniczeń, mających status niepisanych praw. Ponadprzeciętny brak hamulców jest zwykle antyspołeczny i może być symptomem zaburzeń psychicznych, gł. zaburzeń zachowania osobowości socjopatycznej lub zaburzeń schizofrenicznych. Z drugiej strony zbyt silne zahamowania mogą mieć wpływ destrukcyjny na osobowość, prowadząc do neurotycznej niezdolności wyrażania pewnych uczuć albo do oziębłości seksualnej bądź impotencji. Hamowanie pełni również istotną rolę w warunkowaniu i uczeniu się, ponieważ organizm musi nauczyć się powstrzymywać pewne instynktowne zachowania lub wcześniej wyuczone wzorce w celu opanowania nowych. W psychologii fizjologicznej termin ten odnosi się do zjawiska stłumienia aktywności elektrycznej neuronów.
Skomentuj jako pierwszy!