Hemoglobina (Hb) jest to białko krwi występujące w krwinkach czerwonych (erytrocytach), transportujące tlen do tkanek.
Hemoglobina łączy się z tlenem połączeniem mało stabilnym i łatwo odwracalnym; w stanie utlenowania (zw. oksyhemoglobiną) ma barwę żywoczerwoną, a w stanie odtlenowanym – purpurowoniebieską. W przypadku, gdy hemoglobina tworzy – zamiast połączeń odwracalnych z tlenem – połączenia półtrwałe lub trwałe z pewnymi związkami obecnymi w nadmiarze we krwi (np. tlenkiem węgla), dochodzi do asfiksji (duszenia się).
Hemoglobina powstaje w tych komórkach szpiku kostnego, które staną się później krwinkami czerwonymi, a po ich śmierci ulega rozkładowi. Żelazo jest odzyskiwane i transportowane za pomocą białek (zw. transferynami) do szpiku kostnego, gdzie zostaje ponownie użyte przy tworzeniu nowych krwinek czerwonych. Pozostała część h. przekształca się do związku zw. bilirubiną. Każda cząsteczka hemoglobiny składa się z 4 łańcuchów polipeptydowych (globiny), z których każdy zawiera związaną grupę he- mową; hem, stanowiący zaledwie 4% ciężaru cząsteczki, zawiera całe żelazo i nadaje cząsteczce czerwoną barwę. Globina składa się z 2 par łańcuchów polipeptydowych połączonych ze sobą. Utworzenie każdego łańcucha jest warunkowane odrębnym genem.
Skomentuj jako pierwszy!