Id

Id jest to w psychoanalitycznej teorii Freuda, jeden z trzech, obok ego i superego, składników osobowości.

Jest naj­starszym z nich i składa się z tej części zawartości psy­chicznej. która związana jest z prymitywnymi instynk­tami ciała, w szczególności z seksem i agresją, oraz z dziedzicznym materiałem psychicznym obecnym już w chwili narodzin. Id (id – łac. ‘to’ odpowiada polskiemu – ono) jest niepomne świata zewnętrznego i nieświadome upływu czasu. Pozbawione organizacji, nie znające ani lo­giki. ani rozumowania wznieca gwałtownie walczące ze so­bą lub sprzeczne impulsy. Funkcjonuje całkowicie na za­sadzie przyjemność-przykrość, albo dążąc do natych­miastowego zaspokojenia, albo wymuszając jak najko­rzystniejszy dla siebie kompromis. Dostarcza energii do rozwoju i nieprzerwanego funkcjonowania życia psy­chicznego, choć aktywność jego samego jest u doros­łego człowieka całkowicie nieświadoma (u dziecka tro­chę mniej nieświadoma). Na jawie ujawnia swą treść w przejęzyczeniach, żartach, sztuce i innych, przynajm­niej częściowo irracjonalnych, formach ekspresji. Najważ­niejszymi metodami ujawniania treści id są – wg Freuda – analizy snów i wolnych skojarzeń.