Kazirodztwo

Kazirodztwo są to stosunki seksualne między osobami o bli­skim lub uznawanym za bliskie pokrewieństwie.

Ponieważ w większości kultur kazirodztwo jest bardziej kwestią emocjonalną niż prawną, przeto używa się w odniesieniu do niego ra­czej określenia tabu niźli zakaz. Tabu kazirodztwo uznawane jest w antropologii za uniwersalne, choć w różnych społe­czeństwach narzuca się rozmaite jego formy, a wykrycie jego złamania w poszczególnych grupach wywoływać może zupełnie odmienne reakcje. Najogólniej rzecz bio­rąc, im bliższe jest pokrewieństwo między dwojgiem lu­dzi, tym silniejsze i bardziej naładowane emocjonalnie jest tabu zabraniające lub odwodzące ich od stosunków sek­sualnych. Można też przyjąć ogólnie, że;

1. kazirodztwo jest niemal powszechnie potępiane;
2. bardzo rzadko stykamy się z kulturowo usankcjonowanymi pominięciami zakazu kazirodztwa, z których wymienić trzeba przede wszystkim przymuso­wy związek małżeński rodzeństwa z rodziny królewskiej;
3. w miarę jak maleje stopień pokrewieństwa biologicz­nego, maleją też lub całkowicie zanikają sankcje doty­czące zbliżeń seksualnych.

W antropologii kulturowej większość badań dotyczących kazirodztwa skupia się na analizie i interpretacji struktury, funkcji i, w mniejszym stopniu, pochodzenia odnoszącego się doń tabu. Dla zorientowa­nych socjobiologicznie antropologów pytanie o kazirodztwo i związane z nim kwestie małżeństwa egzogamicznego i endogamicznego jest problemem genetyki. Populacje wysoce wsobne genetycznie traciły swą zdolność reprodukcyjną i tworzyły pule genów wywołujące wrodzone wady. Współcześni badacze w swych próbach tłumaczenia zarówno pochodzenia, jak i utrzymywania tabu kazirodztwo stara­ją się uniknąć wyjaśnień jednostronnych, czy to gene­tycznych, czy to historycznych, czy społecznych. Pod­niesiono również kwestię, czy jednolite zjawisko kazirodztwa w ogóle istnieje i czy nie powinno się rozumieć jako teoretycznie odmienne związki seksualne brata z siostrą, matki z synem i ojca z córką.