Ostra choroba zakaźna, charakteryzująca się występowaniem wysypki pęcherzykowo-krostkowej na skórze i błonach śluzowych, wywoływana przez wirus uańcellazoster uirus, z grupy Herpesuirus, blisko spokrewniony z wirusami wywołującymi opryszczkę zwykłą i półpasiec.
Choroba ta występuje gł. u dzieci (3-6 rok życia), rzadko u dorosłych. Do zakażenia dochodzi drogą powietrzno- kropelkową, po kontakcie z chorym. Po okresie inkubacji (14-21 dni) pojawiają się wykwity skórne i wysoka gorączka (do 39°C), bez objawów zapowiadających lub poprzedzone złym samopoczuciem, stanem podgorączkowym, bólami głowy i mięśni. Początkowo wyniesione, czerwone, swędzące grudki pojawiają się na skórze pleców lub klatki piersiowej; w ciągu 12-24 godzin przekształcają się w pęcherzyki, wypełnione przejrzystym płynem, który w ciągu następnych 36 godzin mętnieje. Pęcherzyki po ok. 4 dniach przysychają, tworzą się strupki, które odpadają zwykle bez pozostawienia blizny. Kolejne rzuty wysypki pojawiają się co 3-4 dni, więc na skórze jednocześnie obecne są zmiany w różnych stadiach rozwoju (grudki, pęcherzyki, strupki). Wysypka występuje gł. na skórze chronionej przez ubranie, ale także na twarzy, dystalnych częściach kończyn, błonie śluzowej jamy ustnej, odbytnicy i pochwy. Do czasu odpadnięcia wszystkich strupków choroba jest zakaźna. W większości przypadków przebiega łagodnie, a przechorowanie pozostawia trwałą odporność. Leczenie objawowe obejmuje podawanie środków przeciwświądowych, leżenie w łóżku i lekkostrawną dietę. Czytaj również wirus ospy wietrznej.
Skomentuj jako pierwszy!