Padaczka

Padaczka, inaczej epilepsja; zespół chorobowy przeja­wiający się zaburzeniami czynności mózgu, polegający­mi na występowaniu nieprawidłowych wyładowań elek­trycznych w neuronach istoty szarej. Klinicznie objawia się napadami padaczkowymi różnego typu; ich charak­ter zależy od lokalizacji źródła nieprawidłowych pobu­dzeń w mózgu.

Napady mogą występować jako proste, objawiające się jednostronnymi drgawkami mięśni twarzy lub jednej kończyny, lub złożone, w których jednostronnym drgaw­kom towarzyszy utrata przytomności. Napady częściowe proste mogą przebiegać jako napady zwrotne (zwrot ga­łek ocznych ze zwrotem głowy i niekiedy z równocze­snym uniesieniem jednej lub obu kończyn). Cechą cha­rakterystyczną wszystkich napadów częściowych prostych są identyczne, powtarzające się w czasie kolejnego na­padu, objawy i doznania. Inne postaci napadów częścio­wych obejmują napady wegetatywne, zmysłowe, zabu­rzenia postrzegania, napady afatyczne (nagłe zaburzenia mowy) i zaburzenia nastroju. Napady częściowe zło­żone często połączone są z zachowaniami automatycz­nymi, np. żuciem, mlaskaniem, wypowiadaniem zdań, słów, stukaniem, kołysaniem się czy dziwacznym sta­wianiem kroków.

Napady pierwotnie uogólnione są objawem pobudze­nia dużych obszarów kory mózgowej. Wyróżnia się na­pady uogólnione maksymalne (napady duże) oraz sub-maksymalne (napady małe). Napady duże objawiają się obustronnymi drgawkami toniczno-klonicznymi i utratą przytomności. Napady małe mają postać kilkusekun­dowych napadów nieświadomości, na ogół bez objawów ruchowych i bez zauważalnego spadku napięcia mię­śniowego; mogą pojawiać się wielokrotnie w ciągu doby. W trakcie napadu chory traci kontakt z otoczeniem, prze­rywa wykonywaną czynność i wraca do niej bezpośred­nio po zakończeniu napadu.

W leczeniu padaczki objawowej, powstałej np. na tle zaburzeń endokrynnych, metabolicznych, zakażenia lub ze zlokali­zowanym ogniskiem padaczkorodnym (np. w guzach mó­zgu lub po urazach czaszkowo-mózgowych), podstawowe znaczenie ma usunięcie przyczyny. W pozostałych przy­padkach kontrola objawów chorobowych możliwa jest dzięki stosowaniu leków przeciwpadaczkowych. W więk­szości przypadków farmakoterapia zmniejsza częstość i natężenie napadów, czasem całkowicie je eliminując.