Półpasiec

Półpasiec, ostra zakaźna choroba wirusowa, w której na skutek reaktywacji utajonego zakażenia wirusem z gru­py herpes powstają zmiany zapalne w zwojach nerwo­wych, a w obszarze unerwianym przez uszkodzony zwój pojawia się na skórze wysypka pęcherzykowa. Półpasiec jest wy­woływany przez Varicella–Zoster Virus (VZV), odpowie­dzialny również za przypadki ospy wietrznej. Po przechorowaniu ospy wietrznej w dzieciństwie, wirus może wniknąć do zwojów nerwów czuciowych i pozostać w sta­nie uśpienia przez wiele lat. W przypadku osłabienia od­porności dochodzi do reaktywacji wirusa i rozwoju półpaśca.Zmiany chorobowe obserwuje się najczęściej na skó­rze tułowia. Są one zwykle poprzedzone uczuciem pie­czenia, mrowienia i tępym bólem w zajętym rejonie. Pro­ces pojawiania się nowych wykwitów trwa ok. 7 dni, a ok. 10-12 dnia powstają strupy, które powoli odpada­ją, pozostawiając brunatne przebarwienia utrzymujące się przez wiele tygodni. W pewnych przypadkach zajęty zostaje obszar unerwiony przez 1 gałązkę nerwu trój­dzielnego (wykwity zajmują wówczas czoło, powiekę, a nawet spojówkę i rogówkę), u osób z zaburzeniami od­porności obserwuje się rozsianą postać półpaśca (wykwity na skórze całego ciała), której często towarzyszy zajęcie na­rządów wewnętrznych (płuc, mózgu, serca); postać ta nierzadko kończy się zgonem. W większości przypadków dochodzi do samowyleczenia. W terapii stosuje się leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe; u chorych z zabu­rzeniami odporności (np. AIDS) i w półpaścu zajmującym ro­gówkę podaje się lek przeciwwirusowy – acyklowir.