Porażenie

Porażenie, inaczej paraliż; bezwład lub niedowład mię­śni szkieletowych. Wyróżnia się dwie podstawowe grupy schorzeń przebiegających z porażenia mięśni: spowodowane strukturalnym uszkodzeniem nerwów lub mięśni oraz spowodowane defektem funkcjonalnym układu nerwowo-mięśniowego. Uszkodzenie układu ruchu może mieć różne nasilenie i może dotyczyć jednego lub – częściej – dwóch sąsiadujących albo też wszystkich trzech ele­mentów drogi ruchowej, tj. neuronu ośrodkowego, neu­ronu obwodowego lub mięśni.

Uszkodzenie neuronu ośrodkowego (kory mózgu i dróg korowo-rdzeniowych) wywołuje najczęściej porażenie spastyczne (kurczowe, ze wzmożonym napięciem mięśni). Ostre uszkodzenie tkanki nerwowej wskutek zakrzepu lub krwa­wienia z naczynia powoduje zazwyczaj wystąpienie na­głych objawów porażennych, a guz mózgu w miarę wzra­stania – stopniowe narastanie objawów.

Porażenie połowicze, inaczej hemiplegia, jest spowodowane uszkodzeniem w jednej z półkul mózgowych dróg korowo-rdzeniowych piramidowych i sąsiadujących z nimi dróg pozapiramidowych, przewodzących impulsy z kory mózgu do mię­śni. Uszkodzenie kory mózgowej w dominującej półkuli mózgowej w okolicy tzw. pól kojarzeniowych oraz dróg nerwowych łączących je ze sobą powoduje wystąpienie porażenia połowiczego współistniejącego z zaburzeniami mowy różnego rodzaju, takimi jak niemożność artykułowania dźwięków, niemożność rozumienia mowy, niemożność pisania i niemożność czytania.

Dziecięce porażenie mózgowe (in­aczej zespół Little’a) spowodowane jest okołoporodo­wym uszkodzeniem mózgu.

Porażenie wiotkie stanowi konsekwencję uszkodzenia neuro­nu obwodowego drogi ruchowej. Do najczęstszych scho­rzeń powodujących porażenie wiotkie należą choroba Heinego- Medina, prowadząca do uszkodzenia neuronów ruchowych