Przysadka, jeden z gruczołów hormonalnych wydzielających hormony do krwi. Przysadka dzieli się na dwa płaty: przedni, powstający z wypuklenia grzbietowej cz. gardzieli, i tylny, powstający z embrionalnej tkanki nerwowej. Większość hormonów przysadki wydzielana jest przez płat przedni i wpływa na produkcję i/lub uwalnianie hormonów z innych gruczołów dokrewnych. Tyreotropina (TSH) stymuluje wzrost tarczycy i uwalnianie jej hormonów; hormon adrenokortykotropowy (ACTH) reguluje czynności hormonalne kory nadnerczy produkującej kortyzol; folikulotropina (FSH) zapoczątkowuje wydzielanie żeńskiego hormonu, estrogenu, oraz wpływa na rozwój komórki jajowej i plemników; hormon luteinizujący (LH) powoduje uwalnianie estrogenów, progestagenów i męskiego hormonu testosteronu; hormon wzrostu (somatotropina, GH) stymuluje wiele układów biorących udział we wzroście organizmu. Dwa inne hormony przysadki nie wpływają na gruczoły dokrewne, ale bezpośrednio oddziałują na specyficzne tkanki. Są to: prolaktyna (PRL), która wpływa na rozwój gruczołów mlecznych i wydzielanie mleka, oraz hormon stymulujący melanocyty (MSH), który wpływa na komórki barwnikowe. W skład macierzystego hormonu dla MSH, lipoproteiny, wchodzą również dwa inne rodzaje składników zw. enkefalinami i endorfinami, wywierające podobny wpływ na komórki mózgowe jak związki opiatowe, np. morfina. Tylny płat przysadki zawiera zakończenia włókien nerwowych wiodących od jąder znajdujących się w obrębie podwzgórza: nad wzrokowego i przykomorowego. W obrębie tych jąder zachodzi synteza dwóch hormonów, magazynowanych następnie w tylnym płacie przysadki do czasu, kiedy zajdzie potrzeba ich uwolnienia. Są to: oksytocyna, odpowiedzialna za skurcze macicy, wydzielanie mleka u samic ssaków i obniżająca ciśnienie krwi u ptaków, oraz wazopresyna, zw. także hormonem antydiuretycznym (ADH), która podnosi ciśnienie krwi poprzez wywoływanie skurczu naczyń krwionośnych i zwiększanie zwrotnego wchłaniania wody w nerkach.
Skomentuj jako pierwszy!