Rdzeń kręgowy

Rdzeń kręgowy, największa obok mózgowia struktura ośrodkowego układu nerwowego. Rozpoczyna się na po­ziomie otworu wielkiego czaszki jako przedłużenie pnia mózgu i przebiega dalej w dół w obrębie kanału kręgo­wego. Rdzeń kręgowy w znacznej części budują włókna nerwowe, które pośredniczą w przekazywaniu reakcji odruchowych oraz impulsów z obwodowego do wyższych pięter ośrod­kowego układu nerwowego i odwrotnie. Rdzeń kręgowy jest wydłużonym walcem o dwóch zgrubieniach szyjnym i lędźwiowym – związanych z unerwieniem kończyn, który w dolnej cz. ulega zwężeniu, tworząc sto­żek rdzeniowy na poziomie pierwszego lub drugiego krę­gu lędźwiowego i dalej przechodząc w cienkie pasmo zw. nicią końcową. Rdzeń kręgowy składa się z 3 parzystych sznurów – przedniego, bocznego i tylnego, oddzielonych od siebie bruzdami. Na całej długości powierzchni przedniej rdzenia kręgowego cią­gnie się wyraźne wąskie zagłębienie, oddzielające od sie­bie sznury przednie, zw. szczeliną pośrodkową przednią, będącą kontynuacją szczeliny o tej samej nazwie w obrę­bie rdzenia przedłużonego. Bocznie od szczeliny, obu­stronnie znajduje się pole korzeniowe przednie, zw. też bruzdą boczną przednią, oddzielające sznur przedni od bocznego, w którym widoczne są wychodzące z rdzenia włókna nerwowe tworzące korzenie brzuszne nerwów rdze­niowych. Wzdłuż powierzchni tylnej rdzenia kręgowego. biegnie nieco płyt­sze niż z przodu zagłębienie zw. bruzdą pośrodkową tylną, oddzielające sznur tylny prawy od lewego. Analogicznie jak na powierzchni przedniej z pola korzeniowego tylnego, zw. bruzdą boczną tylną, oddzielającego sznur tylny od bocznego, wychodzą korzenie grzbietowe nerwów rdze­niowych. Ponadto w odcinku górnym rdzenia widoczny jest podział sznurów tylnych na dwa pęczki, smukły i kli­nowaty, które oddzielone są bruzdą pośrednią tylną. Rdzeń kręgowy. dzieli się na części analogiczne do poszczegól­nych odcinków kręgosłupa i tak wyróżnia się części: szyjną, piersiową, lędźwiową, krzyżową i guziczną, z któ­rych każda zbudowana jest z kilku segmentów zw. neuromerami – najmniejszymi jednostkami morfofunkcjonalnymi rdzenia kręgowego odpowiadającymi odcinkowi rdzenia obej­mującemu korzenie jednego nerwu rdzeniowego. Ze względu na zjawisko pozornego wstępowania rdzenia kręgowego. wyni­kające z szybszego wzrostu kręgosłupa, długość jedno- imiennych części rdzenia kręgowego i kręgosłupa nie jest zgodna i prze­chodząc ku dołowi, rozbieżność ta pogłębia się coraz bardziej na niekorzyść rdzenia. W odcinku szyjnym neuromery są przesunięte w stosunku do kręgosłupa o wy­sokość trzonu jednego kręgu, w odcinku piersiowym o dwa, neuromery lędźwiowe leżą na wysokości przed­ostatniego, a górne krzyżowe – ostatniego kręgu piersio­wego, natomiast dolne neuromery krzyżowe i guziczny  na wysokości trzonu pierwszego kręgu lędźwiowego.

Uszkodzenie rdzenia kręgowego w zależności od poziomu, w jakim miało miejsce, a także czy było połowiczne, czy też cał­kowite, może powodować zaburzenia ruchowe, czuciowe i wegetatywne określonej okolicy ciała, przy czym im wyższy jest poziom uszkodzenia, tym dolegliwości są do­tkliwsze i obejmują większy obszar. Jeśli do przerwania ciągłości rdzenia kręgowego dojdzie powyżej czwartego neuromeru szyj­nego, ze względu na zniszczenie połączeń między ośrod­kami oddechowymi pnia mózgu i jądrami ruchowymi mięśni oddechowych, następuje zgon.

Odwiedzający wpisali takie problemy:

rdzeń kręgowy.

Tags: , ,

Ostatnia edycja przez

Skomentuj jako pierwszy!

Dodaj komentarz