Stabilna choroba wieńcowa leki

Leczenie farmakologiczne chorych w okresie stabilnym choroby wieńcowej.

 Grupy leków stosowane w leczeniu stabilnej choroby wieńcowej

1.        leki wieńcowe o działaniu hemodynamicznym:         azotany (pochodne nitrogliceryny)        leki wieńcowe sensu stricto;         leki β-adrenolityczne                            są w stanie przerwać napad;         antagoniści kanałów wapniowych          dusznicy bolesnej
2.        leki zmniejszające agregację płytek i leki przeciwzakrzepowe (np. polopiryna)
3.        leki hipolipemizujące
4.        inne leki o działaniu przeciwniedokrwiennym: leki metaboliczne (np. L-karnityna),leki inne
5.        inhibitory konwertazy angiotensyny po zawale mięśnia sercowego
6.        substytucja estrogenów (do rozważenia)         → działają ochronne na naczynia, blokery kanałów wapniowych, rozszerzają naczynia, antyoksydanty → dlatego u kobiet choroba wieńcowa po menopauzie)
7.        (antyoksydanty?)

Dusznica bolesna stabilna (wysiłkowa) = choroba wieńcowa wywołana zmniejszeniem się światła naczynia wieńcowego.

Ból wieńcowy spowodowany jest deficytem tlenowym podczas wysiłku (przestawienie metabolizmu na tory beztlenowe → wydzielanie mediatorów drażniących receptory bólowe)

Dusznica bolesna niestabilna (spoczynkowa) = spowodowana niestabilnością blaszki miażdżycowej. Teoria immunologiczna:

liza blaszki miażdżycowej przez makrofagi; blaszka działa w prądzie krwi jak zastawka, wentylek – chwilowe niedokrwienia mięśnia sercowego

Śródbłonkowe mediatory regulacji krążenia:

kurczące naczynia:

•     endotelina
•     PGH₂
•     angiotensyna II
•     katecholaminy (adrenalina, noradrenalina)
•     wazopresyna

rozszerzające naczynia:

•     EDRF (NO) – działa przez cGMP, stymuluje cyklazę guanylową
•     prostacyklina
•     EDHF (śródbłonkowy czynnik hiperpolaryzacyjny) – otwiera kanały potasowe, hiperpolaryzacja komórki, wtórne otwarcie kanałów wapniowych, rozkurcz

Mechanizm działania azotanów na naczynia:

2.       Działanie wieńcowe:

•     zmniejszenie oporu wieńcowego przez:          obniżenie napięcia naczyń i         zmniejszenie napięcia ścian mięśnia sercowego w okresie rozkurczu
•     rozszerzenie podnasierdziowych tętnic wieńcowych
•     poprawa krążenia wieńcowego w warstwie podwsierdziowej i niedokrwionej
•     rozszerzenie kolaterali
•     znoszenie skurczu tętnic wieńcowych

3.       Zmniejszenie aktywacji, adhezji i agregacji trombocytów

4.       Wpływ na przebudowę (remodelling) LK

Wskazania do stosowania azotanów:

1.        choroba wieńcowa – dusznica bolesna stabilna
2.        dusznica bolesna niestabilna
3.        zawał mięśnia sercowego (zarówno faza ostra, jak i pacjenci po zawale)
4.        przełom nadciśnieniowy i gwałtowny wzrost RR
5.        ostra niewydolność LK

Preparaty stosowane:

Ad. 1) doraźnie, krótkotrwałe

•     nitrogliceryna – aerozol, tabletki podjęzykowe, tabletki policzkowe
•     diazotan izosorbidu (Sorbonit)
•     monoazotan izosorbidu (Mononit)
•     1 x d, 2 x d

Ad. 2) i.v., nitrogliceryna lub Sorbonit

Ad. 3) okres ostry: i.v. nitrogliceryna lub diazotan (u pacjentów z wysokim RR), potem tabletki (jak w 1))

Ad. 4) i.v. nitrogliceryna lub diazotan

Ad. 5) i.v. nitrogliceryna lub diazotan (bo obrzęk płuc, ↓ napływ do serca, ↓ preload)

Przeciwwskazania:

1.        zawał PK (podać płyny, sól, najczęściej współistnieje z zawałem ściany tylnej, dolnej)
2.        duża hipotonia
3.        wstrząs kardiogenny
4.        kardiomiopatia przerostowa
5.        zaciskające zapalenie osierdzia
6.        znaczna wada aortalna
7.        koarktacja aorty
8.        jaskra z wąskim kątem przesączania

Preparaty nitrogliceryny:

•                azotan o najszybszym i najkrótszym czasie działania
•                podjęzykowo (policzkowo)
•                aerozol
•                tabletki o przedłużonym działaniu
•                plastry
•                maść (Nitrocard, na kończyny dolne)
•                wlew

Zasady dawkowania:

•    i.v.
•     p.o.
•     słabiej działają po pewnym czasie (tachyfilaksja)
•     zapobieganie tolerancji – podawać 1 x d; gdy 2 x d → podawać niesymetrycznie (rano i w południe, nie wieczorem; nierówne odstępy między podaniem)

Działania niepożądane:

1.        bóle głowy
2.        zaczerwienienie skóry
3.        spadek RR
4.        odruchowa tachykardia (bardzo rzadko)
5.        u dzieci methemoglobinemia (gdy i.v.)

Odwiedzający wpisali takie problemy: