Usidlenie pnia trzewnego(Celiac compression), budzi wiele kontrowersji – chociaż udowodniono, że struktury układu nerwowego i więzadło łukowe przyśrodkowe przepony mogą uciskać pień trzewny na poziomie ~L1, nie wiadomo, dlaczego niedrożność lub zwężenie jednej tętnicy krezkowej wywołuje takie objawy.
Zespół usidlenia przez więzadło łukowe przyśrodkowe przepony może jednak dotyczyć zarówno pnia trzewnego, jak i tętnicy krezkowej górnej, co powoduje wystąpienie objawów choroby. Dlatego niektórzy pacjenci odnoszą korzyść z dekompresji omawianych naczyń. Zazwyczaj kobiety w wieku 30–50 lat.
Usidlenie pnia trzewnego
Objawy
Pacjenci uskarżają się na niezlokalizowane bóle brzucha, które nawracają w ciągu nawet kilku lat. Nie zawsze obserwuje się klasyczny „lęk przed jedzeniem”, występujący u pacjentów z niedokrwieniem jelit pochodzenia miażdżycowego. U 40% zdrowych, bezobjawowych dorosłych osób można znaleźć angiograficzne dowody na występowanie ucisku pnia trzewnego. Zanim pacjent trafi do angiologia zazwyczaj poddawany jest wielu szczegółowym badaniom diagnostycznym.
Rozpoznawanie
Wykluczenie chorób pęcherzyka żółciowego, trzustki czy żołądka. Ultrasonografia duplex doplerowska tętnicy i naczyń krezkowych przydatna, ale nie zastępuje arteriografii. W angiografii – zewnętrzny ucisk na tętnicę, powodujący odśrodkowe zwężenie około 1 cm od ujścia pnia trzewnego. Podczas wydechu zwężenie jest zazwyczaj najbardziej wyrażone i towarzyszy mu najbardziej wyraźny szmer, który wysłuchać podczas badania przedmiotowego. Rozpoznanie można postawić, jeżeli obserwowanych objawów nie można wytłumaczyć żadnym innym czynnikiem, a angiogram wskazuje na występowanie usidlenia
Leczenie
- Oddzielenie uciskających struktur i uwolnienie naczynia
- Jeżeli zwężenie – rozszerzenie naczynia albo połączenie omijające
- W jednej z serii przypadków* – poprawa u 53% pacjentów (79% wyłącznie rozszerzenie naczynia, a u 71% – połączenie omijające)
* Reilly LM, Ammar AD, Stoney RJ i wsp. Late results following operative repair for celiac artery compression syndrome. J Vasc Surg 1985; 2: 79–91
Skomentuj jako pierwszy!