Wirus opryszczki pospolitej (HSV-1 oraz HSV-2) – otoczka jest bardzo obszerna – kompletny wirion ma średnicę 120 – 200 nm, podczas gdy nagi kapsyd wykazuje średnicę ok. 100 nm. Nukleokapsyd ma symetrię ikosaedralną, kwas nukleinowy to dsDNA(antyDNA). Genom tych wirusów koduje ok. 100 polipeptyd, przy czym wiele z nich jest bardzo podobnych u obydwu gatunków Wyróżnia się dwa gatunki wirus? opryszczki pospolitej: HHV-1 – opryszczka wargowa; HHV-2– opryszczka narządów płciowych; Nazwy te odzwierciedlają tylko najczęstsze miejsca zakażenia. Zdarza się, że HSV-2 jest przyczyną opryszczki wargowej i vice verso, mimo dość dużego tropizmu poszczególnych typów do różnych tkanek.
Drogi zakażenia tym wirusem są różne i obejmują: bezpośredni kontakt z płynem pęcherzykowym; przeniesienie z człowieka na człowieka drogą płciową lub przez kontakt twarzy, ew. przez kontakt z zakażonymi przedmiotami, zakażenie drogą kontaktów płciowych przez spermę, zakażenia okołoporodowe – jeśli u matki w czasie porodu występują zmiany opryszczkowe narządów płciowych; zmiany u noworodka pojawiają się po 5 – 10 dniach; można zapobiec przez cięcie cesarskie, zakażenie wrodzone – rzadkie, ale występuje jeżeli ciężarna jest w okresie zakażenia pierwotnego; zakażenie podczas wczesnej ciąży zwiększa ryzyko małogłowia i powiększenia narządów wewnętrznych. Po zakażeniu wirus atakuje śródbłonek naczyń krwionośnych skóry, powodując martwice komórek naskórka oraz stan zapalny, co prowadzi do wytworzenia się pęcherzyków.
Okres wylęgania wynosi zwykle 5 – 6 dni. Początkowo wirus aktywnie namnaża się w zmianach pęcherzykowych skóry lub błon śluzowych, z których nie jest eliminowany. Następnie lokalizuje się z zwojach czuciowych (HSV-1 w trójdzielnym, HSV-2 w krzyżowym), gdzie pozostają w stanie utajenia (latencji). W zależności od osoby nawroty choroby występują często lub nie występują wcale; czynnikami sprzyjającymi nawrotom są: gorączka, przeziębienia, światło słoneczne, miesiączka, pewne pokarmy i stres. Opryszczkowe zapalenie jamy ustnej i dziąseł dzielimy na pierwotne i nawrotowe. W pierwotnym zmiany pęcherzykowo – wrzodziejące są zlokalizowane w miejscu połączenia błony śluzowej i skóry w rejonie ust. Ich wystąpieniu towarzyszy wysoka gorączka i zaburzenia połykania. Osoba zdrowieje po 7 – 10 dniach. Po zakażeniu pierwotnym wirus pozostaje latentny, wywołując u niektórych osób nawrotowe zmiany chorobowe, często z towarzyszącą gorączką. Przy opryszczce narządów płciowych wyzdrowienie po zakażeniu pierwotnym jest zazwyczaj zupełne. Do powikłań wirusowego zapalenia opryszczkowego należą: zapalenie mózgu – szybko postępująca choroba demielinizacyjna, z objawami obejmującymi: zmiany osobowości, ogniskowe objawy neurologiczne i półśpiączkę, prowadzącą do zgonu, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zwykle łagodne, zapalenie rogówki pod postacią wrzodu pełzającego rogówki, który gojąc się pozostawia blizny – jeżeli te zlokalizowane są w obrębie źrenicy, może nastąpić zaburzenie widzenia, wyprysk kontaktowy Kaposiego – zmiany opryszczkowe w miejscach uprzednio dotkniętych wypryskiem. Diagnostyka HSV obejmuje: badanie mikroskopowe zeskrobin z dna pęcherzyka › poszukiwanie komórek Tzancka, chodowla w liniach komórkowych i izolacja wirusa, badania serologiczne – bezpośrednia immunofluorescencja lub wykrywanie IgM.
W ciężkich zakażeniach podaje się Acyklowir lub Famcyklowir.
Skomentuj jako pierwszy!