Wstrząs anafilaktyczny jest zagrażającą życiu, ciężką, systemową odpowiedzią na alergen, na który organizm był uprzednio uczulony. Typowym przykładem jest wstrząs anafilaktyczny po użądleniu przez pszczołę, po podaniu penicyliny, surowicy przeciwtężcowej, środków znieczulających albo wstrzyknięciu kontrastu przed badaniem radiograficznym. Wstrząs spowodowany jest masywnym uwolnieniem histaminy i innych substancji wazoaktywnych do krążenia. Typowe objawy to gwałtowna duszność spowodowana obrzękiem krtani (tzw. obrzęk Quincke’go krtani może doprowadzić do uduszenia) oraz skurczem oskrzeli, obrzęk płuc i ostra zapaść krążeniowa spowodowana niedociśnieniem w wyniku poszerzenia naczyń i ucieczki płynu z naczyń do tkanek w wyniku nadmiernej przepuszczalności ściany naczyń.
Reakcja alergiczna lokalna zależy od miejsca wniknięcia antygenu.
W reakcjach nadwrażliwości typu I występuje również późna faza reakcji z reguły 4-8 godzin po ekspozycji na alergeny. Faza ta może trwać dłużej, nawet i kilka dni. Bazofile i komórki tuczne odgrywają w niej istotną rolę, ale jest ona głównie zależna od nagromadzonych w pierwszej fazie leukocytów i od uwalnianych przez nie mediatorów zapalenia, zwłaszcza lekotrienów. Późna faza jest typowa dla astmy oskrzelowej.
Najważniejsze kliniczne przykłady nadwrażliwości typu I to astma oskrzelowa, katar sienny, atopowe zapalenie skóry, pokrzywka, alergia pokarmowa (np. uczulenie na mleko krowie u niemowląt). Istnieje rodzinna predyspozycja do chorób alergicznych (postulowana rola genu 5q31 w sąsiedztwie genów interleukiny 3-5, 9 i 13 oraz 6p w pobliżu kompleksu MHC). Genetycznie uwarunkowana zdolność do nadmiernego wytwarzania IgE określona jest jako atopia i może dotyczyć ok. 10-15% populacji.
Skomentuj jako pierwszy!