WZW typu A – hepatowirus Picornaviridae. HAV jest małym wirusem ssRNA, Odpowiada on za syntezę pojedynczego polipeptydu, rozcinanego przez proteazy wirusowe.
Kapsyd składa się z trzech głównych polipeptydów (VP1, VP2, VP3). W porównaniu z innymi picornawirusami HAV wykazuje większa odporność na ogrzewanie, detergenty, proteazy, co tłumaczy łatwość, z jaka szerzy się w naszym środowisku. W reakcji na zakażenie syntetyzowane są przeciwciała neutralizujące skierowane przeciw blisko skupionym epitopom zlokalizowanym na powierzchni wirusa. Współczynnik śmiertelności wynosi mniej niż 0.1% i jest związany z martwica komórek wątroby.
Zakażenie wirusem jest powszechne w skali światowej. Najbardziej podatne: dzieci i młodzież, u których choroba przebiega łagodnie i bezobjawowo. Przebycie zakażenia jest jednoznaczne z nabyciem oporności na cale życie, epidemie bowiem w wieku dorosłym zdarzają się rzadko. Drogi zakażenia: droga feralno – oralną. Pacjenci są najbardziej zakaźni przed wystąpieniem żółtaczki lub na jej początku. Cząstka jest oporna na degradacje, pozostaje w środowisku zachowując zdolność do zakażeń przez kilka tygodni. Przenoszenie wirusa z człowieka na człowieka może wywołać ogniska zachorowań w miejscach o niskim poziomie higieny osobistej np.: wiezienia, szpitale psychiatryczne. Zanieczyszczenia źródeł takich jak woda kalem zakażonej osoby. Wirus HAV wywołuje ostrą wysoce zakaźna formę zapalenia wątroby, zwaną wcześniej żółtaczką zakaźną. Zakażenia bezobjawowe: większość u dzieci, a wiele przypadków objawowych przebiega bez żółtaczki i nie jest właściwie rozpoznawany.
U dorosłych zakażenie przebiega zazwyczaj z charakterystycznymi objawami: okres wylegania trwa 2-6 tygodnie, po nich pojawiają się typowe dla chorób wirusowych objawy, występują dwie fazy choroby: faza przed żółtaczkowa – brak apetytu, nudności, wymioty, rozbicie, bóle mięśniowo – stawowe, stany podgorączkowe, faza żółtaczkowa – hiperbilirubinemia, powiększenie wątroby, bolesność w prawym nadbrzuszu, w miarę nasilania się bilirubinemi ciemnieje mocz a jaśnieją stolce. Pojawia się żółtaczka, początkowo widziana na twardówkach a potem na skórze.
Wystąpieniu żółtaczki towarzysza ustąpienie gorączki oraz poprawa samopoczucia. Chory przestaje eliminować wirus i staje się nie zaraźliwy, po kilku następnych dniach wraca apetyt i ustępuje żółtaczka. Diagnostyka laboratoryjna: na obrazie klinicznym oraz wynikach badań czynności wątroby i jej stanu zapalnego (bilirubina w surowicy, AspAT , AlAT). Identyfikacja czynnika etiologicznego: testy serologiczne wykrywanie przeciwciała przeciwko wirusowi HAV. Stwierdzenie Anty-HAV klasy IgM świadczy o obecnym lub niedawno przebytym zakażeniu, natomiast Anty-HAV IgG (bez IgM) – dawno przebyta ekspozycje na wirus.
Leczenie objawowe. Preparaty ludzkiej -globuliny zawierającej przeciwciała anty-HAV podane zaraz po kontakcie z wirusem mogą zapobiec chorobie lub załagodzić jej objawy. Odporność po zakażeniu pozostaje na cale życie a nawroty zdarzają się rzadko.
Czytaj też: WZW-A
Skomentuj jako pierwszy!