WZW typu B

WZW typu B – przyczyna znacznej zachorowalności i wysokiej śmiertelności, choroba wykazuje tendencje do przewlekania się, może prowadzić to stałego nosicielstwa, co może być przyczyna marskości wątroby i nowotworów złośliwych wątroby.

Budowa: HBV jest małym opłaszczonym wirusem, zawierającym częściowo dwuniciowy DNA. DNA zawiera cztery podstawowe geny, z których każdy koduje syntezę więcej niż jednego białka. Wirus ma średnicę 42 nm i składa się z:

•  lipidowej zewnętrznej osłonki z antygenem powierzchniowym wirusa HBV(HBsAg),
•  wewnętrznego rdzenia białkowego, zbudowanego z antygenu rdzeniowego wirusa HBV(HBcAg), otaczającego wirusowy kwas nukleinowy,
•  antygen E wirusa HBV nie jest częścią składową wirusa, HBeAg jest syntetyzowany w wyniku translacji RNA kodującego regiony przedrdzeniowe i rdzeniowe HBcAg. HBeAg modyfikuje odpowiedz immunologiczna gospodarza na wirusy HBV i jest ważnym wskaźnikiem zakaźności,
•  genomu składającego się z kolistego DNA o podwójnej nici, z niekompletna nicią dodatnią,
•  polimerazy DNA pełniącej również funkcje odwrotnej transkryptazy.

Wyróżnia się 4 antygenowo rożne szczepy wirusa HBV, wszystkie szczepy wywołują takie same objawy kliniczne.Drogi zakażenia: krew i produkty krwiopochodne (najważniejsze źródła pozajelitowego szerzenia się zakażenia), ślina i sperma (kontakty płciowe), mocz, kał, mleko kobiece, płynie maziowym, płynie mózgowo-rdzeniowym.

Zachorowalność: ostra postać wirusa jest rzadko wykrywana u dzieci poniżej 14 lat, natomiast zachorowalność osiąga szczyt w grupie wiekowej 15-19. Pracownicy służb zdrowia, służb więziennych, narkomani, chorzy na hemofilie, poligamiści, dializowani pacjenci są szczególnie narażeni. Obrazy kliniczne: ostre zakażenia bezobjawowe (podwyższona aktywność enzymów wątrobowych) są częstsze niż objawowe – ciężkość przebiegu choroby zależy od liczby zakażających wirusów: zakażenia bez żółtaczkowe – charakteryzują się złym samopoczuciem i brakiem apetytu, bilirubinemia, ciemne zabarwienie moczu bez żółtaczki, podwyższona aktywności transaminaz w surowicy;  zakażenia żółtaczkowe – po okresie złego samopoczucia i braku apetytu pojawia się żółtaczka, wraz z nią objawy mogą się nasilić lub złagodzić; rozpoznanie można potwierdzić przy pomocy badań serologicznych; powikłania występują u 10-20 % pacjentów hospitalizowanych, u których może rozwinąć się: zespół typu choroby posurowiczej, guzkowe zapalenie tętnic, kłębuszkowi zapalenie nerek.

Spośród zakażonych osób, u wielu rozwija się przewlekle przetrwałe zapalenie wątroby typu B, a u nielicznych przewlekle aktywne wirusowe zapalenia wątroby (przetrwałe przewlekle zapalenie wątroby typu B – występują skąpe objawy chorobowe, klinicznie pacjenci pozostają w dobrym stanie lecz są potencjalnie zakaźni, może prowadzić do krańcowej niewydolności wątroby, Przewlekle aktywne zapalenie wątroby typu B – pacjenci częściej maja objawy chorobowe, i zaostrzenie WZW) Przewlekły stan zapalny i martwica komórek wątrobowych prowadza do marskości i raka wątroby.

Leczenie objawowe: INF – efekt widoczny u mniej niż 50%, lawiudyna – hamuje przewlekle zakażenia.