Zaburzenia odżywiania to jedne z coraz częściej spotykanych zaburzeń codziennych zachowań. Wynikają przede wszystkim z postrzegania samego siebie, ale mogą mieć także związek z problemami, które wywołują myśli i zachowania natrętne. Bez wątpienia są też podstawą do tego, by jak najszybciej skonsultować się z psychiatrą i podjąć się właściwego leczenia.
Jakie mogą być przyczyny zaburzeń odżywiania?
Współczesny świat narzuca nam bardzo wyraźny wizerunek osoby sukcesu, do którego wielu z nas pragnie dążyć. Jest to osoba na wysokim stanowisku, zamożna, z ukończoną renomowaną uczelnią (najlepiej z najwyższymi wynikami), szczupła, zgrabna, wysportowana i zadbana. Taki obraz może pozytywnie zachęcać do pracowania nad sobą, jednak w skrajnych przypadkach może doprowadzić do zaburzonego postrzegania samego siebie.
Człowiek, który w swoich własnych oczach nie spełnia oczekiwań i uważa, że odbiega od zaprezentowanego ideału, może odczuwać bardzo duże napięcie emocjonalne. Długotrwały stres i przewlekłe dążenie do ideału, który zawsze wydaje się zbyt odległy, może negatywnie wpłynąć na psychikę i wywołać różnego rodzaju choroby, w tym nerwicę, depresję czy zaburzenia odżywiania. Zazwyczaj są one wynikiem usilnego dążenia do perfekcji, przy jednoczesnym niedostrzeganiu własnych osiągnięć i braku akceptacji samego siebie.
Omówiliśmy powyżej czynniki społeczne, kulturowe zaburzeń odżywiania się. Należy pamiętać, że istnieją jeszcze czynniki predysponujące: biologiczne – np. budowa mózgu i psychologiczne – np. osobowość.
Dwa najczęstsze zaburzenia odżywiania: anoreksja i bulimia
Najczęściej występujące zaburzenia odżywiania to anoreksja i bulimia, jednak należy pamiętać, że oprócz nich występują również schorzenia niespecyficzne. Zazwyczaj mają one cechy obu tych chorób lub pojawiają się w nich jeszcze inne, nieodpowiednie zachowania i negatywne myśli.
Osoby cierpiące na anoreksję zazwyczaj można rozpoznać po ich skrajnym wychudzeniu. Odmawianie jedzenia, drastyczne diety, głodówki i stosowanie środków przeczyszczających mogą być objawami, które są sygnałem do niepokoju. Również wycofanie z życia społecznego i zjadanie posiłków wyłącznie w samotności, połączone z utratą wagi, może sugerować, iż w rzeczywistości dana osoba jedynie udaje, że zjada posiłek. Takie zachowanie jest jednym z typowych dla anoreksji.
Drugie zaburzenie, które często się pojawia, to bulimia. Jej objawami są napady kompulsywnego objadania się, po których następują wyrzuty sumienia. Powodują one działania, mające na celu usunięcie pokarmu, jak prowokowanie wymiotów czy zażywanie środków przeczyszczających. Objawem mogą być także nadmierne, wyczerpujące ćwiczenia fizyczne, które mają na celu zapobieganie przybraniu na wadze.
Zaburzenia odżywiania wymagają konsultacji z psychiatrą
Wszystkie zaburzenia odżywiania są wyniszczającymi chorobami, które powinny być jak najszybciej zdiagnozowane.
Konsultacja z psychiatrą pozwoli zdiagnozować problem, a także opracować plan leczenia, składający się z psychoterapii, wprowadzeniu leków farmakologicznych i opracowaniu specjalistycznej diety, która pozwoli na powrót organizmu do równowagi. Należy pamiętać, iż z chorób takich jak bulimia i anoreksja praktycznie nie daje się wyjść samodzielnie, bez pomocy specjalisty, a im dłużej trwa zaburzenie, tym większe szkody wyrządza.
Skomentuj jako pierwszy!