Powietrze może dostać się do naczyń w przebiegu:
- operacji neurochirurgicznych, zabiegów na głowie i szyi (otwarte żyły, szczególnie zionące zatoki żylne czaszki łatwo, ze względu na niskie ciśnienie, zasysają powietrze)
- w przebiegu porodu (pęknięcie zatok żylnych macicy + silne skurcze – zassanie powietrza do żył)
- podczas kryminalnego poronienia przez wstrzyknięcie roztworu mydła do macicy lub pochwy
- odma opłucnowa z urazem dużego naczynia
- wstrzykiwania płynów do pęcherza moczowego i zatok okołonosowych (np w celu rentgenodiagnostycznym) i uszkodzeniu ich ściany
- przedmuchiwania jajowodów
- sztucznej wentylacji metodą PEEP u noworodków
- wstrzyknięciu powietrza dożylnie
- dekompresji (nie są groźne gazy uwalniające się we krwi ale powietrze uwięzłe w zaczopowanych śluzem oskrzelach – tworzą się pękające pęcherze rozedmowe).
ważna jest nie tyle ilość powietrza (minimum 100 ccm), co szybkość wstrzyknięcia.
INNE ZATORY NIEZAKRZEPOWE :
- szpikiem kostnym (pourazowy, zwłaszcza w zrzeszotnieniu kości np. w przebiegu reumatoidalnego zapalenia stawów, po reanimacji. w materiale zatorowym odłamki kostne, tkanka hemopoetyczna i tłuszczowa. prawdopodobnie nie jest śmiertelny)
- tkanką tłuszczową
- trofoblastem (w niewielkim stopniu normalne zjawisko w czasie porodu, masywne w zaśniadzie groniastym i rzucawce, ciekawe, że trofoblast, choć antygenowo obcy, nie mobilizuje fagocytów)
- komórkami nowotworowymi
- hepatocytami
- ciałami obcymi (zwykle części rozmaitych cewników naczyniowych oraz dodatki do narkotyków – talk, skrobia i in.)
- tkanką mózgową
Skomentuj jako pierwszy!