Zawał płuca (infarctus pulmonis) występuje rzadko, z przyczyn jest zator tętnicy płucnej. Zwykle istnieją dodatkowe okoliczności obciążające:
- niewydolność lewokomorowa krążenia – zawałowi sprzyja mniejszy dopływ krwi z krążeniem oskrzelowym jak i przewlekłe przekrwienie bierne płuc (zastój żylny)
- płuco niedodmowe lub zapadnięte w przebiegu odmy
- spadek upowietrznienia pęcherzyków (zapalenie płuca, zatkanie oskrzeli np. przez czopy śluzu
- niedrożność żył płucnych (patrz dygresja nr 1) – rzadko, ale podobno możliwe jest powstanie zawału tkanki płucnej w wyniku niedrożności żył krążenia małego, nawet bez zatoru tętnic. (zakrzepica żył za obszarem zawału występuje w każdym przypadku, ale zwykle nie jest jego przyczyną, lecz następstwem. utrudnia odpływ krwi i powoduje, że zawał płuca przybiera charakter zawału krwotocznego).
morfologia:
Klasycznie opisywany jako klinowate żywoczerwone ognisko o podstawie na opłucnej, częściej jednak zajmuje kąty żebrowo-przeponowe (w początkowej fazie makroskopowo nie do odróżnienia od ogniska pozatorowego), na sąsiadującej opłucnej jałowe zapalenie włóknikowe. dochodzi do martwicy nie tylko kapilar ale i tkanki zrębowej – restitutio ad inegrum nie jest możliwe. obszar zawału z czasem ciemnieje (nagromadzenie hemosyderyny) i włóknieje – powstaje blizna, zwykle znacznie mniejsza niż martwiczy fragment płuca. w rezultacie dochodzi do pociągania za tkankę płucną i oskrzela w jej sąsiedztwie – efektem są rozstrzenie oskrzeli i ogniskowa rozedma. przy brzegu blizny może dojść do rozplemu nabłonka oskrzelowego, który to proces mikroskopowo imituje raka oskrzela. prawdziwe nowotworzenie w bliźnie, acz rzadkie, jest też możliwe. przez bliznę przebiegają często przetrwałe, zniekształcone oskrzela – odżywiane są bowiem od tętnic oskrzelowych.
2-7% zawałów płuca nie ulega zwłóknieniu ale zakażeniu (drogą krwi lub od otaczającej tkanki płucnej) – przekształcają się w ropnie (infarctus abscedens). szczególnym przypadkiem jest zakażony zator – np skrzeplina pochodząca z wsierdzia w przebiegu endocarditis exulcerans, która po przebiciu części błoniastej przegrody międzykomorowej dostała się do pnia płucnego).
Skomentuj jako pierwszy!