Złamanie szyjki kości udowej

Szyjka kości udowej łączy kość udową z jej główką. Kość udowa jest najdłuższą i naj­grubszą kością szkieletu ludzkiego. Posiada ona dwa końce z powierzchniami sta­wowymi. Jeden koniec wchodzi w skład stawu kolanowego, drugi natomiast stawu biodro­wego. Część środkową kości udowej określa się jako trzon. Główka szyjki kości udowej leży w panewce stawu biodrowego. Od główki odchodzi szyjka, która jest połączona pod kątem 120 stopni w sposób sztywny z trzonem kości udowej.

Z wiekiem kąt nachylenia szyjki kości udowej zmienia się. Ze względu na swoją budowę szyjka kości udowej jest bardzo podatna na złamania. Różne czynniki zewnętrzne jak uderze­nie, upadek czy nacisk mogą spowodować ten uraz.

Osoby, które nawet w po­deszłym wieku utrzymują się w dobrej kondycji fizycznej i zażywają dużo ruchu są mniej narażone na złamanie szyjki kości udowej, niż osoby pro­wadzące siedzący tryb życia.

OBJAWY

• Bóle w okolicy bioder nasilające się podczas ruchu.
• Niemożność obciążenia nogi.

Przyczyny złamania szyjki kości udowej

Najczęstszą przyczyną złamania kości udowej jest upadek. Jednakże nawet silny nacisk czy uderzenie np. o kant stołu może u osób starszych spowo­dować złamanie. Powodem tego jest duża łamliwość kości i zmniejszenie gęstości tkanki kostnej (osteoporoza) w pode­szłym wieku.

Tzw. złamanie zaklinowane nie wymaga operacji. Mówi się o  nim, gdy odłamy kostne leżą blisko siebie i nie mogą się prze­sunąć względem siebie. Pacjent jednakże nie może chorej nogi obciążać. Najpóźniej w ciągu trzech miesięcy tego typu zła­manie powinno się zrosnąć.

Również w tym przypadku noga przez dłuższy czas nie może być obciążana.

Przebieg choroby

Złamanie szyjki kości udowej zrasta się podobnie jak inne złamania. Trwa to przeciętnie od dwóch do trzech miesięcy. Główne niebezpieczeństwo tego złamania jest związane z koniecznością długiego przebywania w łóżku. Im okres unierucho­mienia trwa dłużej, tym jest większe prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań.

W związku z brakiem ruchu niektóre funkcje organizmu ulegają zmianie. Zwalnia się przepływ krwi co może prowa-, dzić do wytworzenia się zakrze­pów. Istnieje niebezpieczeństwo, że spowodują one udar mózgu lub zator płucny.

Innym niebezpiecznym powi­kłaniem jest wystąpienie zapale­nia płuc. W okresie unierucho­mienia zapotrzebowanie na tlen jest stosunkowo niewielkie. W związku z tym pacjent od­dycha płytko i dolne partie płuc są słabo wentylowane. W tych obszarach może roz­winąć się ciężkie zapalenie płuc. Istnieje również niebezpieczeń­stwo zainfekowania rany po­operacyjnej.

Co można zrobić samemu?

Osoby, które są zmuszone do dłuższego przebywania w łóżku, powinny zgodnie z zaleceniami lekarskimi regularnie wykonywać ćwiczenia oddechowe i ruchowe. Tyko w ten sposób można uniknąć wystąpienia powikłań takich jak zapalenie płuc, zakażenie rany poopera­cyjnej i tworzenie się za­krzepów.

Kiedy należy zgłosić się do lekarza?

W przypadku podejrzenia złamania należy wezwać lekarza do domu.

Jak postąpi lekarz?

Ograniczenie zakresu ruchów w stawie biodrowym oraz ból często wystarczają do postawie­nia trafnej diagnozy. W takim przypadku lekarz kieruje chorego do szpitala, gdzie wykonuje się zdjęcie rentgenowskie i w trybie pilnym przeprowadza operację.